Wakitchaga (toneel)


‘Wakitchaga’
De Geus, Breda, 1992/ Kunstencentrum De Werf Brugge


Prijs Letterkunde van de Provincie West-Vlaanderen Dramatische Kunst 1994

In Wakitchaga vond ik een originele toon terug, een spanningsopbouw, een intrigerend verhaal en een theatrale durf.

Het taalgebruik is in zijn soberheid plastisch en helder, met een grote poëtische zeggingskracht. Verder wordt in dit stuk heel wat overgelaten aan de fantasie van spelers en toeschouwers…

Op scenografisch vlak zijn er heel wat mogelijkheden en ik kan mij voorstellen dat een regisseur hier met een ploeg speeldriftige acteurs een aardige kluif aan heeft…

Tenslotte wil ik wijzen op de moderniteit en eigentijdsheid van de aangesneden problematiek – aangekleed in een verhaal over jonge Indianen. Maar zoiets heeft ook William Golding klaargespeeld in zijn ‘Lord of the flies’ – het mooiste compliment dat men de auteur kan maken… (Juryverslag Prijs Letterkunde Provincie West-Vlaanderen 1994: Karst Woudstra, Pol Arias, Wim Dewulf, Vera Dragonetti, Jean-Pierre Rondas)

Pers

Een heel zorgvuldig geschreven tekst… met veel nuances, aandacht voor poëzie, voor de verschillende karakters van de personages, een tekst ook die geleidelijk naar een hoogtepunt groeit. (De Morgen)

Frank Adam schrijft een dialoog vol afwisseling en verrassende replieken. In ‘Wakitchaga’ treft de beeldrijke taal, de spannende opbouw, de spirituele benadering. De sfeer die er opgeroepen wordt, is er één van mysterie. (Roger Arteel, Knack)

Hoewel het stuk ook over tieners van vandaag gaat, had het even zo goed vorige eeuw geschreven kunnen zijn, en (met een beetje goeie wil) zelfs in de klassieke oudheid…
Een bijna monumentaal klassiek drama. (Markant)

Het merkwaardige scenario van de Brugse auteur Frank Adam bezorgt het stuk voortdurend nieuwe fascinerende impulsen. Adam stort zich vol overtuiging in de ‘innerlijke diepte’…
… een kwade droom vol rillingen en klam zweet…’ (Het Nieuwsblad)

Een toneelproduktie die ver weg gaat van wat men soms nog met jongerentheater bedoelt; hier gaat men werkelijk tot de essentie… (Radio 2)