Bruges sans Peine (Video) van Frank Adam

in: De (E)migranten (Kunstencentrum De Werf, 2002)

 

In a conversation the participants are not engaged in an inquiry or a debate. There is no ‘truth’ to be discovered… It seems not improbable that it was the engagement in this conversation (where talk is without conclusion) that gave us our present appearance, man being descended from a race of apes who sat in talk so long and so late that they wore out their tails. (Michael Oakeshott)

In een conversatie zijn de deelnemers niet betrokken in een onderzoek of debat. Er is geen te ontdekken ‘waarheid’… Mogelijk was het het opgaan in deze conversatie (waar het spreken geen eindconclusie kent) dat ons maakt tot wat we nu zijn, mensen afstammend van een ras van apen die zo lang en laat zaten te palaveren dat door het vele zitten hun staart afstierf. (Michael Oakeshott)

 

Welk ambitieus project heeft Hugo De Greef gepland voor 2003? Wat is het verschil tussen een Bruggeling en een Brusselaar, en wat heeft de gemiddelde asielzoeker daarmee te maken? Bestaat er een culturele hoofdstad van Afrika? En kan kunst het huwelijk redden?

 

Deze en andere prangende vragen worden beantwoord in het videoproject van auteur Frank Adam ‘Bruges sans peine’. Adam inviteerde cultureel-artistiek migrant Hugo De Greef voor een ‘blind date’-ontbijt met politiek-economische migranten van het Opvangcentrum voor Asielzoekers van het Rode Kruis Brugge. Het gesprek comprimeerde hij tot een spoedcursus ‘Migreren naar Brugge voor beginners’.

 

Vooraf, tijdens intensieve contacten met de bewoners van het opvangcentrum, mocht hij aan den lijve ondervinden hoe ontregelend volstrekte onzekerheid kan zijn.

 

Hoe presenteer je een videoproject dat opgenomen wordt ‘volgende maand’ aan iemand die niet eens weet of hij ‘morgen’ nog in het land zal vertoeven? Hoe krijg je het voor elkaar met hem een afspraak te maken? Hoe overtuig je mensen met een camera-fobie toch mee te werken aan uitgerekend een video-project? En hoe vermijd je een Babylonische spraakverwarring?

 

Gelukkig nam Pascal Malanda, ex-bewoner van het opvangcentrum en freelance polyglot, spontaan de rol van moderator op zich en zorgde De Werf voor koffie, boterkoeken en asbakken.